Trendyol Harika Lig’in 25. haftasında Rams Park’ta oynanan maçta Galatasaray ile Fenerbahçe golsüz berabere kaldı. Spor muharrirleri müsabakayı şöyle kıymetlendirdi:
Atilla Gökçe: “Uğraşan F.Bahçe, kazanan G.Saray”
Golsüz, şutsuz, kornersiz… Ofsaytsız ruhsuz ve heyecansız bir birinci yarı izledik. Uzun lig maratonunda kupaların çeyrek ve yarı final eşleşmelerindeki “erken final” kavramını andıran maçta gayret vardı. Oyun yoktu. Aylardır bu maçı bekleyen taraftar kümeleri da hayal kırıklığına uğradılar.
Yine de uygun niyet ve takdir hisleriyle yazmamız gereken bir not var. İki grubun kalecileri Fernando Muslera ile İrfan Can Eğribayat çok baskı altında kalmadılar lakin rahat davranışları, arkadaşlarına itimat veren anlayışları ile göz okşadılar.
Dzeko ve En Nesyri ile Osimhen’e de teşekkür borçluyuz. Skor ne olursa olsun birinci yarıda tabelayı değiştirmek için çok gayret harcadılar. Fenerbahçe’nin dört şut çıkardığı oyunda formasını giydikleri ekibe “cesur konuk” kimliğini kazandırdılar.
Galatasaraylı futbolcular, 6 puanlık farkı müdafaa güdüsüyle biraz daha savunmacı imaj sergilediler. Fenerbahçe ise 6 puan farkı indirmek emeliyle daha atak ve arayıcı idi. Maçta birinci korneri onlar kazandı, üç sefer üst üste köşe atışı yaptılar. Çağlar’la değişerek oyuna giren Djiku, baş vuruşuyla Muslera’yı sıkıntı durumda bıraktı.
Galatasaray topun mutlak sahibiydi fakat tekrar de “noksan” bir hali vardı. 79’da Okan Buruk’un geciken atağı Mertens’le geldi. Galatasaray daha aktif oynamaya başladı ancak Fenerbahçe de boş durmadı. Mourinho, Mert Müldür, Amrabat ve Talisca ataklarıyla sakin oyun fırtınaya dönüştü. Okan Buruk Kaan’la oyunu tutmayı, Kutucu ile Osimhen’i değiştirdi ancak yinelenen Fenerbahçe baskısı altında denkliği bozacak bir talih bulamadı.
Diplomatik taktiklerden biri avantajlı ise muahede masasından çözümsüzlükle kalkabilir. Galatasaray da o denli yaptı. Statükoyu korudu altı puan farka toz kondurmadı.
Sloven konuk hakem Slavko Vincic maçı tartışmasız bir sadelikle yönetti. İtidalli, titiz ve inandırıcıydı. Fenerbahçe’nin korner atışında Lemina’nın koluna çarpan topu Vincic göremedi. Fenerbahçeliler penaltı uyarısı beklediler fakat, o durum yoruma açık olduğu için VAR karışmadı. (Milliyet)
Halil Özer: “Aman risk almayalım”
Ben anlamadım… Bütün hafta beşerler niçin bu kadar heyecan çekti… O denli bir futbol ki klasik bir al gülüm var gülüm. Ya da ne şiş yansın ne kebap… Alan razı satan razı…
Başka tabir var mı bilmiyorum… Biri maçı kazansa lig bitecek, başkası kazansa üç puan yaklaşacak.
Ama yok…
Biraz Fenerbahçe bastırdı. Galatasaray hiç gelmedi…
Öyle ki durumu yok…
18’e gidemediler…
Takımın ayaklarına güya gülle bağlanmış üzere atağa çıkıyorlar. Üç ayda bu kadroya ne oldu bu türlü anlamak mümkün değil. O yüzden Galatasaray’ın Avrupa’dan elenmesine şaşırmamak lazım.
Fenerbahçe ise 100’de 100 denetimli oynadı. Zati son vakitlerde bu işi çok güzel yapıyor. Lakin Belçika’daki üzere kaleci yanılgı yapacak o denli gol yiyecek. Onun dışında duvar.
Osimhen tahminen hayatının en vasat maçını çıkardı. Tek top alamadı. Güzel Dzeko ile Faslı golcü de o denli.
Çünkü iki hocada tıpkı başta. Emniyet ön planda…
Jandarma, polis, bekçi hepsini gol yememek için dikmişler…
Sonuçta kimse memnun değil. Yalnızca Galatasaray ortadaki farkı korudu o kadar.
Peki Mourinho neyi düşündü?
Onu bilemedim.
İyi savunma yapayım ortaya da bir gol sıkıştırırım diye düşündü. Öbür açıklaması yok. O da olmadı. 2. yarı Djiku’nun başında Muslera’dan dönen topa Tadiç güzel vursa bütün plan işleyecekti. Esasen bu maçta bu durumdan öbür durum var mı bilemedim. Bence yok, düşünüyorum yok.
Tabii bu maçın öteki bir değeri var. Toplumsal medya trollerinin iflası. Bütün hafta o denli yaygara kopardılar ki.
Ama Vincic o denli bir idare gösterdi ki bizim Türk hakemlerini maç yönettiğine pişman etti. Fakat farkındalar mı bilemem.
Bir derbi bu türlü yönetilir. Öteki türlü yönetilemez. Ancak natürel bizim ülkede utanma duygusu var mı?
Elbette yok. Herkes yazdığı ile kaldı….
Kimsenin risk almadığı bu müsabakada Galatasaray’da Lemina ile Muslera…
Fenerbahçe’de kaleci dahil tüm savunması ve 2. yarıda Fred. O kadar. Öne çıkanların sayısına bakın maçın yorumunu yapın. (Milliyet)
Osman Şenher: “Bu skor G.Saray’a yaradı”
Galatasaray için kendi alanında oynamanın avantaj olması lazımdı. Tribünlerde 50 bin taraftar var. Müthiş bir takviye, bu coşkuya maalesef futbolcular karşılık veremiyor. Sarı-kırmızılılar çok dağınık bir imaj çiziyor. Verilen pasların birçok yerini bulmuyor. Oyun kurarken zorlanıyorlar. Bunun için de dünyanın en çok geri pas yapan grubu Galatasaray’dır herhalde.
Sara, sakatlıktan döndükten sonra bir türlü toparlanamadı. Uygun ki Lemina transferi yapılmış. Gabonlu futbolcu ekibin en uygunuydu. Defansı toparlıyor, Abdülkerim ve Sanchez’in kusurlarını düzeltiyor. Orta alanda da rakibi üstünlük sağlamasın diye fevkalâde bir uğraş ortaya koyuyor.
Sol çizgiye bakıyorsun Eren Elmalı defansta çok başarılı ancak onun önünde oynayan Barış Alper, Mert karşısında hiç üstünlük sağlayamadı. Ne kaleye bir şut çekebildi ne de orta yapabildi. Sağ çizgide ise Fenerbahçe’nin en başarılısı Yusuf, Sallai’yi kıpırdatmadı. Bu yüzden Macar futbolcu çok etkisiz kaldı. Sağ bek oynayan Frankowski’nin ise birinci yarı ayakları titredi. Ardına çok adam kaçırdı. İkinci yarı biraz daha toparlandı fakat o da etkisizdi.
Burada en büyük sorun gol yollarında. Osimhen üzere büyük bir yıldız yalnız kalıyor ve gol pası alamıyor. Orta da yapan yok. Bir geriye koşuyor, bir ileri, bir sağa bir sola koşuyor, âlâ gayret ediyor ancak onun görevi gol atmak. Bu kaideler altında nasıl gol atacak onu da bilemiyorum.
Evet Cim Bom rakibini yenebilse şu anki avantajını ikiye katlayacaktı. Okan hoca akıllı bir taktikle oynadı. Yenemiyorsam yenilmeyeyim dedi. Yenilip de ortadaki puan 3’e ineceğine berabere kalır 6 puan farkla yola devam ederim kanısındaydı. Bu skora hiç bir Galatasaray taraftarı üzülmedi. Evet Fenerbahçe daha derli toplu oynadı. Skoru lehine çevirmek için rakip kaleye daha çok gittiler. Yüzde yüz bir gollük konumda da Muslera’nın yumrukları Galatasaray açısından puan alınan kurtarıştı.
Maçın hakemine gelince… Sloven hakem Vincic için bir haftadır her şey yazıldı. Yazılmadık şey kalmadı ancak şunu unutmamak lazım; dünyanın en âlâ hakemlerinden biri rütbesini almak kolay bir iş değil. Bu rütbeyi de Galatasaray-Fenerbahçe derbisinde tartışılacak duruma getirecek zeka özürlü bir hakem değil. Biz kendi içimizde birbirimizi yiyoruz, bu tıp kaliteli hakemleri de kavgamıza bulaştırmak istiyoruz. Adam çıktı, ufak tefek kusurları da olsa mükemmel bir maç yönetti, futbolcular bu derbide hakemi kandıracak konuma bile giremediler. (Milliyet)
Gürcan Bilgiç: “İki yüreksiz teknik direktör”
İki grubun da “anların” peşine düşmesi sürpriz olmadı. Mourinho kendi alanında kalmak yerine ön baskıyla rakibinin oyun uzunluğunu uzattı. Akıl pasları yerini uzun toplara bıraktı. Szymanski ve Fred orta sahayı kapatarak rakibi merkezden uzaklaştırdı. Sonuçta birinci yarıda tek şutta kalan, pas koridorları tıkanan Galatasaray karşısında, ustalarının “doğru kararlarını” bekleyen Fenerbahçe vardı.
İhtiraslı tribünlerin tutkusuna karşılık veremeyen Galatasaray vardı alanda. Buna karşılık sağdan ve soldan yüksek toplar ile santrforlarını devreye sokmak istedi Fenerbahçe. Atak planında ceza alanına pas ile girmenin olmadığını da anladık böylelikle.
Okan Buruk, Mertens yerine Lemina tercihi ile “mücadele” taktiği yaptı. “Yenilmemesi” gerektiğinin farkında olarak, topu aldı lakin konumlarından vazgeçti.
Fenerbahçe’nin iki hamle aklı vardı; Fred ve Tadic… Dzeko ise kriz olan her bölgede pasa kendisini gösterdi. Kostic anahtar oyuncu oldu. Hem defansta hem de hamle geçişlerinde aranan isimdi. Tesirli de oynadı.
Böylesine bıçak sırtı maçta iki kalecinin de itimat veren performansı da vardı. Muslera iki, İrfan Can ise bir net atağın sahibi oldu. İki tarafın da temel istediğini aldığı, iki yüreksiz hocanın yönettiği maçta Sloven hakem Vincic’in idaresi de bu taraftaydı. Kurt hakem kadro hallerinin farkında, kritik durumlardaki faul kararları maçın istikrarda kalmasını da sağladı. Muhakkak ki tembihlenmiş, her durumu “acaba beni aldatıyorlar mı?” gözüyle seyretti. Aykırı kararları vardı fakat çok tartışma olmadan maçı bitirdi. 13 hafta kaldı, heyecan devam ediyor. (Sabah)
Bülent Timurlenk: “Mourinho’nun filmi!”
eyrek asırdır Mourinho’nun mesleğini izleyenler, Portekizli’nin her şeyini kaybedeceği maçlardan çok şey kazanabilmek ismine topuyla tüfeğiyle saldırmayacağını bilirler. Taraftarlar kesinlikle 3 puan ister ancak burada devreye işte duygusal zekâ girer. Akıl oyunlarından daha çok hudut harbi…
Galatasaray’ın dörtlü dizilen savunmasında Frankowski’nin Kostic ve Tadic karşısında sıkıntı durumlara düştüğü birinci yarıda, Fenerbahçe savunmasına gerisindeki boşlukta Sallai-Yusuf eşlemesinden genç stoper galip çıkıp, Barış da Oğuz Aydın-Çağlar’a üstünlük sağlamayınca Buruk’un tek devası, Sara’nın sınır kıracak paslarıydı. O da esasen onları atamadı.
“Mourinho bu derbide beraberliğe imza atardı” demek, tabelada geri düşmediği sürece bir süratli atak ya da duran top tertibiyle golü bulmak da demekti. Buruk, kanatlarını değiştirmeyi tercih etmedi. Portekizli, kartlı Çağlar’ı alıp Amrabat ile de orta sahayı sertleştirdiğinde momentumu da almıştı. Okan Buruk tekrar geç kaldı fakat kenardan getirdiği Yunus ve Mertens de bir katkı vermediler. Lemina hazır olmayan hali ile tek başına orta sahayı tutuyorsa, Buruk, kendi elinde hazır dediği futbolcularının haline bakmalı…
G.Saray’ın alanında bir isabetli şut atıp, korner bile kullanmadığı maçın senaryosunu yazan da yöneten de Jose Mourinho’dur. İstediğini alıp almadığını gelecek haftalar gösterecek ancak bir futbol gerçeği, Galatasaray’ın 2025 yılında derbi/büyük maç kazanacak kadar futbol oynamadığı… Derbinin en düzgünleri Lemina ve Fred… (Sabah)
Ali Gültiken: “Gecenin kazananı G.Saray”
Muazzam bir istikrar maçı oldu. Bol durum ve gol bekleyenler açısından hayal kırıklığı olarak da görülebilir. Lakin sonucun her türlüsünün şampiyonluk yarışını belirleyeceği bu süreçleri makul görmek lazım. Durum bu türlü olunca öncelik her vakit savunma oluyor. Bu açıdan baktığımızda iki grup da oyunun bu tarafını çok düzgün oynadı. Karşılıklı olarak oyunu kilitlediler de diyebiliriz. Birinci yarıda sıfır korner, sıfır isabetli şutla biten bir derbi herhalde yoktu, bu açıdan da tarihe geçtiler.
İki ekibin savunma oyuncuları harika oynadı. Fenerbahçe’de Yusuf, çıkana kadar Çağlar, Skriniar; Galatasaray’da Sanchez, Abdülkerim’in oyunun ve skorun bu formda kalmasında büyük hissesi vardı. Konut sahibi olarak G.Saray’ın Mertens yerine Sara tercihi orta alanda Lemina ve Torreira ile seçtiği oyun formu, esasen maçı tanım eder nitelikteydi.
Fenerbahçe kazanmaya daha çok gereksinimi olan taraf olarak oyunu devir periyot önemli biçimde zorladı lakin muhakkak bir noktaya kadar getirebildi. F.Bahçe’de Dzeko’nun muazzam performansına Fred’in eşlik ettiği kısımlar gördük lakin bunlar da istenen atak zenginliğine dönüşmedi.
Galatasaray aslında 6 puan farkla maça başladı. Bu maçın berabere bitmesiyle bir arada ikili averajda da öne geçti. Bu da 7 puan demek. O yüzden G.Saray’da Okan Hoca’nın seçtiği bu oyunu olağan karşılamak lazım. Şampiyonluktaki en kıymetli rakiple puan farkına bir de averaj üstünlüğünü ek ettiğinde gecenin kazananı olarak devam etti. F.Bahçe açısından da kaybetmeden hâlâ yarışın içinde olması değerliydi. (Sabah)
Ömer Üründül: “Maçı kilitlediler”
Fenerbahçe’nin deplasmanda öncelikle ekip savunmasına ihtimam göstereceği doğal bir durumdu. Galatasaray da 6 puanlık farkla önde olduğunu düşünerek savunma garantisini ön plana çıkarıp kendi meskeninde alışılmış dışı denetim futbolu oynayınca birinci 45 dakika karşılıklı sıfır konumla geçti. İkinci yarıda biraz hareketlenme varsa da yeniden kısır döngü değişmedi. Akılda kalan iki durum vardı. Biri Djiku’nun duran topta baş vuruşunda Muslera’nın kurtarışı, oburu de İrfan Can’ın kritik konumda Osimhen’le girdiği topa başarılı müdahalesiydi. Natürel karşılıklı kilitleme maçı olunca 3 santrfor Dzeko, En-Nesyri ve Osimhen varlık gösteremediler. G.Saray’ın sağ beki Frankowski’nin ekibe gün geçtikçe yararlı olacağı görüşündeyim. Bana nazaran en yeterli orta transfer Lemina.
Gelelim F.Bahçe cephesine. Büyük mesleğine karşın Mourinho kadar yaptığı yanlışta ısrar eden bir teknik adam görmedim. Tekraren vurguladım, özellikle zorluk derecesi yüksek maçlarda çift santrforun biri 39 yaşında, onların ardında fizik gücü çok yetersiz Tadic oynarsa başarılı sonuç yalnızca tesadüflere bağlıdır. Ve bu Tadic 90 dakika alanda kaldı. Oğuz bir kanat forveti, dün iki çıkışı dışında adeta sağ bek oynadı. Bana nazaran kadronun en uygunları 3’lü defans, kaleci İrfan ve büyük bir özveriyle yalnızları oynayan Fred. G.Saray bu neticeyle ligde çok büyük bir avantaj elde etti. Büyük deneyimiyle tansiyonu çok yeterli düşüren ve alanda bir hakem otoritesi olduğunu hissettiren Vincic’i de kutlamak lazım. (Sabah)
Levent Tüzemen: “Bu beraberlikle gerilimini dağıttı”
G.Saray-F.Bahçe derbisi, prangalı bir düelloya dönüştü. İki hoca da savunma güvenliğini ön plana çıkardı, temponun yükselmesine müsaade vermediler. G.Saray için kazanmak çok pahalıydı, lakin kaybetmemek ortanın kapanmaması ve ikili averajı korumak ismine değerliydi. Futbolda kazanamıyorsan kaybetme kuralı her vakit geçerlidir. G.Saray taraftarını kutluyorum, alana yabancı husus atmadılar, rakibe kafayı takmayıp büsbütün kendi oyuncularını desteklediler. G.Saray idaresi, taraftarlarını taşkınlık yapmaması konusunda uyarırken maç sonu oluşabilecek iki grup ortasındaki sataşmaları önlemek ismine kusursuz bir güvenlik tedbiri sağlandı. Kıran kırana bir uğraş izledik. Maçın hakemi Vincic, Şampiyonlar Ligi standartlarında bir maç yönetmedi, çok fazla faulleri çaldı, ‘ne şiş yansın ne de kebap’ zihniyeti ile derbiyi yönetti. G.Saray topa daha fazla hakim oldu lakin gol yollarında kâfi konumları üretemedi. Zira Osimhen kenardan tesirli ortalar alamadığı üzere atakta yalnız kaldı. Lemina, G.Saray ismine maçın en güzeliydi. Arkadaşlarını bir maestro üzere yönetti, savunmaya yardıma gelip tehlike yaratabilecek F.Bahçe ataklarını çabukluğu ile önledi. Birtakım maçların öyküsü vardır. 33. kere F.Bahçe derbisine çıkan kaptan Muslera, kalesinde büyüdü, üç tane net durumu önledi. Bu ortada İrfan Can Eğr-i bayat’ı da kutluyorum, o da F.Bahçe ismine kalesinde çok dikkatliydi. Tehlike olabilecek durumları erken davranıp engelledi. G.Saray şampiyonluk yolunda yara almadı, elindeki avantajı devam ettirdi, bu beraberlik ekip üzerindeki gerilimi aldığı üzere Okan hoca ve öğrencilerinin önlerine daha inançlı bakmalarını sağlayacaktır. (Sabah)
Uğur Meleke: “Lemina ile Dzeko dışında herkes 0-0’a razıydı”
Galatasaray – Fenerbahçe derbilerinde sıkça gördüğümüz bir senaryoya şahit olduk yeniden dün: Korkular hayalleri boğdu. Umuttan çok bir tasa derbisi izledik Seyrantepe’de. Telaşın bu kadar baskın olduğu bir 90 dakikanın sonunda sonucun de 0-0 olması sürpriz değil.
Dün soğuk havada stadyuma giden 52 bin bireye ya da bir iş günü alel ivedi meskene yetişip televizyon başına oturmak için çabalayan milyonlara sorsak, onlar da herhalde bu kadar emeğe değmediğini söyleyeceklerdir. İki teknik adam maçtan evvel belirli ki 0-0’a razılarmış. Aslında Okan Buruk maç önü demecinde (ikili averaj avantajına dikkat çekerek) “3 puan 4 puan demek, 1 puan da 2 puan demek” demeciyle bu denetim oyununun sinyallerini vermişti. Tabloda 6 puan geride olan Fenerbahçe bir tık daha fazla şut deneyen taraftı fakat Mourinho’nun da skora isyan ettiğini söyleyemeyiz. Maçın rastgele bir anında 0-0’dan çok rahatsız gözükmedi iki teknik adam da.
Belki iki teknik yönetici ve futbolcuların değerli çoğunluğu beraberliğe razı gözüktüler lakin birkaç adamı ayırabiliriz ekstra gayretleriyle. Fenerbahçe’de 3-4-1-2’ye dönüş sonrası oyunun kalbi haline dönüşen Dzeko, dün yeniden yorulana kadar ekibinin güzeliydi. Geriden gelen serseri topları indirerek vakit zaman olgun akına dönüştürdü. Bir durumda iki defa pres yapıp, Fred’e şut fırsatı yarattı. Fenerbahçe’nin neredeyse tüm akınlarının sol kanattan geliştiğinin altını çizmek gerek. Sol stoper Yusuf, sol kanat bek Kostic ve o bölgeye yaklaşan Dzeko’ydu bunun sebebi. Oyuna girdikten sonra Djiku’nun kornerlerde bir aktifliği olduğunu da ekleyebiliriz. Galatasaray’daysa maçın defansta-ofansta yıldızı Lemina idi. Premier Lig’de Bowen’la yaşadığı sıkıntıya kadar tüm maçlarda sistemli oynayan Lemina çok hazır, çok güçlü ve çok istekli. Dün birçok durumda Dzeko irtibatını kesen oydu. 80 ve 88’de de iki gol teşebbüsünde bulundu Gabonlu dinamo. Çok kısa sürede takımın doğal lideri rolünü üstlenen Lemina’nın yanına savunmadaki uğraşlarıyla Davinson ve Frankowski de eklenebilir. (Hürriyet)
Gantekin Onay: “Okan Buruk ve Mourinho derbiyi kaybetmekten korktu!”
Galatasaray ile Fenerbahçe ortasındaki derbinin 90 dakikası sona erdiğinde iki grup da 0-0’lık skordan keyifli oldu. “Bu yarış bu türlü devam etsin, biz bir formda Anadolu gruplarını zati yeniyoruz. Derbide birbirimizi fazla hırpalamayalım” niyetiyle oynadılar. Haydi Okan Buruk’un kadrosu 6 puan önde, ikili averajla birlikte 7 puanlık bir avantajı var.
Fenerbahçe’de teknik yönetici Jose Mourinho neden kazanmak için hiçbir şey yapmadı? 200 milyon Euro’luk ekip bu futbolu oynamak için mi kuruldu? Yalnızca gol yememek için 10 şahısla topun gerisinde bekleyen bir Fenerbahçe ve hamlede tek plan orta-kafa-gol.
Bu maç Fenerbahçe açısından bir fırsattı. “Galatasaray’a hiç durum vermedi” övgüsünden fazla “Fenerbahçe kaç kere gole yaklaştı?” sorusu dünkü maç için aslında daha pahalıydı.
Galatasaray yüzde 60 topla oynadı ve risk almadı. Lemina sahanın en uygunu olurken, Dries Mertens’in yokluğunda Osimhen’in orta alanla irtibatı büsbütün koptu.
Dün hafta boyunca yaratılan gerginliğin yapay ve gereksiz olduğunu, bir Galatasaray-Fenerbahçe derbisinde daha gördük. Kaybetmekten korkan iki teknik adamın bu kadar kıymetli takımlarla oynattığı, bizlere izlettiği futbol maalesef bu.
AZ Alkmaar’ın çoluk çocukla hafta içinde oynattığı futbolu da gördük. Dün derbide oynanan oyunu da…
Sloven hakem Vincic’e gelince kendisi için güç bir maç olmadı. Oyuncular ve teknik adamlar iç saha maçlarında Türk hakemlerine baskı kurabiliyorlar. Dün bunu Vincic’e yapamadılar. (Hürriyet)
Serkan Akcan: “Hakemi çıkarınca!”
Derbinin başlangıç düdüğüyle birlikte büyük sakinlik, sıfır gerginlik alışık olduğumuz bir durum değildi. Maçın Sloven hakemi Slavko Vincic birinci dakikadan itibaren futbolcular üzerinde otoritesini kurdu, hiç itirazın olmadığı, dövüş-çekişin yaşanmadığı bir birinci yarı oynandı. Vincic düdüğü ağzına az götürdü, gereksiz faulleri çalmadı, oyun akışkanlığını sağladı ve bu sayede 25 dakikanın üzerinde bir birinci yarı izleyebildik. Ancak iki grup durum üretmedi, hiç ofsayta düşülmedi, kimse korner atmadı, daha doğrusu kaleye giden yoktu. Derbiden hakemi çıkarınca kavgasız gürültüsüz lakin durumsuz da bir birinci yarı seyrettik. Birinci yarı çok yavandı; bu takımlar, harcanan milyonlar ve vaatler çok daha fazlasını hayal ettiriyor, en azından derbilerde… Fenerbahçe, Galatasaray’ın sağ koridoruna Kostic ile üst üste atak edince zati sallanan Frankowski ile Sallai’nin oyundan kopmalarını izledik.
Bu Mourinho’nun maç içinde aldığı en yanlışsız kararlardan biriydi, tıpkı sarı kartı olan ve riski her durumda biraz daha yükselten Çağlar’ı çıkarıp Djiku’yu sokması üzere. Okan Buruk, Torreira, Lemina-Sara merkeziyle daha dinamik kalmayı tercih ettiğine çok daha erken pişman olur diye bekliyorduk lakin hoca 70’e kadar oyundan şad görünüyordu. Ancak Galatasaray atakları hiç olmadığı kadar Mertens’i çağırıyordu. Galatasaray varsayım edilenden çok daha fazla Mertens’e muhtaçlık duyuyormuş, Okan hoca bunu derbide bir defa daha anlamıştır. Beraberlik Galatasaray’a fayda, çünkü birinci maçı kazandığı için ikili averajı koruduğu üzere ortadaki 6 puanlık farkı da elinde tuttu. (Fanatik)
Cem Dizdar: “İki ekibin da istediği oldu”
‘’Dünya derbisi!..’’ ‘’Yılın maçı!..’’ ‘’Kader maçı!..’’ ‘’Yabancı hakem gelirse adalet gelmezse bile kuşkular ortadan kalkar!’’ Daha neler neler… Sonuç! Harcanan milyonlarca euroya karşın oynanamayan futbolu hakem idarelerine yıkarak ortadan sıyrılanların memleketinde vasat altı bir yarı daha. Değil ‘’Gol beklentisi’’ gol durumun mumla arandığı devrenin ironisi 40’ıncı dakikaya yaklaşırken spiker Murat Yenersoy’dan geldi: ‘’Şu ana kadar tesirli durumlar izledik!’’ Birebir Yenersoy devre bitiminde ironisini hızla tekzip etti, ‘’Çok fazla konum yoktu birinci yarıda.’’ Topu gezdiren – daha doğrusu oyalayan – Galatasaray gol tehlikesi yaratamazken, ki korner ya da isabetli şut da atamadı, yüklü olarak Przemyslaw Frankowski’nin rakip kaleci İrfan Can Eğribayat’ı ‘’çalıştırdığı’’ ortalara bel bağlar görüntüdeydi. Topa daha az temas eden ve ‘’beklemede kalan’’ Fenerbahçe ise yalnızca fırsat bekliyor üzereydi. Onlar da korner ya da isabetli şut atamamışlardı. Sonuçta iki teknik adamın da istediği oldu ve maçın müddeti tek devreye indi!..
Ancak iki grup da alan yaratmak için gerekli bilgiyi ve çabayı alana koyamayınca alan kapatmak konusunda iki taraf da zorlanmadı. Haliyle ikinci devre de birinci üzere birebir yavanlıkta sürüp gitti. Derken değişliklikler, bunlara bağlı sistem düzenlemeleri… Fenerbahçe bir iki teşebbüste bulunduysa da bu kadar münakaşa, bağırış çağırış, itham, serzeniş, talep, öfkeye karşın boşa oynanmış bir maç izledik. Korner olacak da herkes biraz heyecanlanacak! O bile olmadı… Maç bitti, saha birden polis doldu. Geri 12 maç kaldı ve bu maça kadar biriken tansiyon gelecek maçlara aktarıldı. Bakalım bundan sonra hangi maçta, hangi yabancı hakem adaleti nasıl sağlayacak? (Fanatik)
