AJANSSPOR – HABER
Süper Lig’de en son dış saha galibiyetini geçen dönem 18 Mayıs 2024’te Başakşehir karşısında elde eden bordo-mavililer, Konyaspor karşısında da 1-0 mağlup olarak deplasmandaki galibiyet hasretini sonlandıramadı.
Spor muharrirlerinin Konyaspor – Trabzonspor maçıyla ilgili değerlendirmeleri şöyle:
Olcay Çakır: “Bir türlü olmuyor”
İlk dakikalarda âlâ kapanan, ‘geçiş oyunu yakalarsam kazanabilirim’ diyen taraf Konyaspor’du. Lakin kısa müddet sonra Recep Uçar ve grubu şu sonuca vardı: “Bu Trabzonspor, bu temposuzlukla bize gol atamaz. Öyleyse oyunu biz şekillendirelim.” Böylelikle sıkıcı, kısır, zevksiz bir birinci yarı izledik. Trabzonspor ismine bu oyunun teknik tahlilini yapmak pek mümkün değil.
Şenol Güneş, Trabzonspor teknik yöneticisi olmasa ve tribünden bir taraftar olarak izlese ne düşünürdü sanki? En çok bunu merak ediyorum. Zira olmuyor, oldurulamıyor, tahlil üretilemiyor, istikrarlı bir oyun kurulamıyor. Üstelik bu yalnızca iç saha yahut deplasman sıkıntısı de değil. Trabzonspor’un oyunu, bireylere bağımlı olmaktan kurtulamıyor. Zubkov’un eksikliği bu kadar tesirler mi? Evet, zira Trabzonspor’un en ülkü takımından biri eksildiğinde ortaya çıkan tablo bu. Daha evvel ‘Nwakaeme’nin yokluğu ne kadar hissediliyor’ diyorduk, artık tıpkı durumu yaşıyoruz. Tahminen de en kritik bölgede oynayan, konsantrasyonunun mutlak saha içine çekilmesi gereken Cham’ın da istikrarsız performansı eklenince, ortaya bu Trabzonspor çıkmış oluyor. Özetle o denli de olmuyor, bu türlü de… (Fanatik)
Cemal Ersen: “Ruhunu, kişiliğini, özgüvenini yitirmiş!”
Trabzonspor özelinde, Türk futbolu genelinde neye üzülüyorum biliyor musunuz? Yüz milyonlarca euro harcanarak kurulan takımlara, üstün ligin kalitesine, el üstünde tutulan teknik yöneticilerin kapasitesine. Hakemlerin, federasyonun ve MHK’nin marka bedeline verdikleri ziyanı katmıyorum bunların ortasına. Hepsi ulusal müdafaa sonlarını korumak için olsa gerek. Fenerbahçe dışında kim kaldı Edirne ötesinde?
Gelelim maça. 2022 şampiyonluğunu bir yana bırakın, dört büyüklerden biri olarak anılan Trabzonspor yıllardır ne tez koyabildi lige? Gelenler, gidenler, garip transferler ve veda edilen pahalar. Bunların hesabı sorulmayacak mı? Dün de Konyaspor maçına lisanlara destan “deplasman fobisini” yenmek çıktı bordo-mavili takım. O vakit sorayım; Trabzonspor kazanmak için ne yaptı? Puan alabilmek ismine nasıl uğraş etti? Teknik yöneticisinin maç öncesi ve içinde futbolcu tercihleri gerçek mu idi? Forma giyenler, beklentiyi karşılayabildi mi?
Dört sorunun tümüne olumsuz karşılık veriyorum. Son dakikadaki VAR penaltısı öncesi korner köşesinde çıkan arbede dışında, bu oyuncu kümesinin dönem boyunca birlik beraberlik içinde olduğunu görmedim. Ya birbirlerini, ya hocalarını ya da yaşadıkları ortamı sevmiyorlar. Karadeniz grubu ismine berbat bir doksan dakikayı değerlendirirken kimi futbolcuların hakkını da vermem gerek. Kenara gelinceye dek Savic, savunmanın sigortası haline gelen Batahov, sol bekin yeni transferi Mustafa ve 35 yaşındaki Visca’nın özverisini başka bir yere koyuyorum. Ve soruyorum; Chem, Mendy, Banza, Lundstram ve Sıkan mutlu mudur performanslarından? Diğer bir açıdan bakarsak; teknik yöneticilerinin oyun kurgusu ve planından memnunlar mı? Bahis Şenol Güneş’e gelince; ona hürmet duyar, sever ve yıllar öncesine dayanan dostluğumuza dayanarak tenkit hakkımı kullanırım. Epey muvaffakiyet, madalya ve gurur arşivinizde yer alırken alırken; ruhunu, kimliğini, sevincini ve coşkusunu yitirmiş bir Trabzonspor’u kurtarma gayretine girmenizi anlıyorum da.
Umarım futbola veda döneminizde, hak ettiğiniz takdiri görürsünüz Şenol hocam… (Milliyet)
Koray Durkal: “Trabzonspor karanlığa hapsoldu!”
Trabzonspor’un hafta içi kupada oynadığı Rize maçından sonra Harika Lig’de Konya deplasmanındaki oyunu gece ile gündüz kadar farklıydı. Bu dönem deplasmanda galibiyeti olmayan Trabzon 90 dakika boyunca topa sahip olan taraftı lakin bu üstünlük yalnızca kağıt üstündeydi. Gerçek şu ki topa sahip olan bordo mavili grubun en ufak tertibi da yoktu.
Şenol Güneş’in 60. dakikadan sonra yaptığı 3 değişiklik ise berbat oyunun tuzu biberi oldu adeta. Dönem başından beri ülkü takım konusunda meşakkatler yaşayan Güneş, Konya deplasmanında elindeki malzemeyi de yanlışsız bir mühendislikle kullanamadı. Banza, Cham ve Savic’i oyundan alan Güneş yerlerine alana sürdüğü Ozan Tufan, Arif Boşluk ve Serdar Saatçı ile taraftarları da büyük bir şaşkınlığa uğrattı.
Bu kadar tertip manasında eksik bir kadrosu hamle bölgesinde tutabilecek oyuncuları kenara alması Konyaspor’un hem işini kolaylaştırdı hem de son dakikada maçı kazanmasını sağladı. Hafta içi kupada bembeyaz bir tablo sergileyen Trabzonspor ligde karanlığa hapsoldu. (Hürriyet)
İskender Günen: “Dışarıda kimliğini bulamıyor”
Dile kolay, deplasmanlarda galibiyet alamama müddeti 300 güne yaklaşmakta! Bunu bir deplasman fobisi olarak görmek bana nazaran meselelerin tahlili değil, problemlerin başında sıradanlaşmak gelmekte. Zira büyük kadro olma kimliğinden deplasmanlarda uzaklaştığı gerçeği var. Birinci 45 dakikalık kısımda Trabzonspor’un kullandığı korner yok! Topa sahip olmak değerli fakat her şeyden kıymetlisi topa sahip olduğunuzda topun suratı ve çabuk oyun. Bu da Trabzonspor’da yok. Top üçüncü bölgeye geldiğinde ise bırakın üretkenliği atak teşebbüslerinde bile yetersizlik öne çıktı. Orta alanda bir Cham var ki oyunda kaldığı sürece katkı vermekten son derece uzaktı. İki kenardan da istenilen atak teşebbüsleri bir türlü gerçekleştirilemedi.
İkinci yarı yapılan oyuncu değişiklikleri, rakip alanda daha fazla göründüğü anlar, Ozan ile girilen net gol konumunda Konyaspor kalecisi başarılıydı. Bu maçta Trabzonspor ismine gruba en fazla katkı yapan oyuncu ise savunmadaki Batagov’du. Birçok durumda kritik atılımları vardı ve aldığı her topu savunmadan olumlu kullanarak ekibi atağa çıkaran isim oldu. Sonuç; tekrar her vakit olduğu üzere deplasmanlarda büyük bir hayal kırıklığı… Bir türlü istenilen, istek edilen çaba gücü ve coşku ne yazık ki gösterilemiyor. Bu da istikrarlı bir yapının oluşmasında büyük bir mahzur olarak karşımızda durmakta. (Sabah
Mustafa Çulcu: “Penaltı gerçek hakem kötü”
Maçın birinci yarısı temposuz ve pozisyonsuzdu. İki grup da güya beraberliğe razı bir imaj çiziyordu. Bu kısımda akılda kalan durum Kramer’in baş vuruşunun Trabzonspor kale direğinden dönmesi ve Malheiro’nun çizgiye inip kestiği, kimsenin içeride olmadığı konum. Trabzonspor’da Visca dışında çilingir yok, geriye koşular, kanat değiştirmeler, dış şutlar yok. Konyaspor’un ‘Kontratakla yakalarsam atarım, üstüne yatarım futbolu’ ikinci yarıda devam etti. Durum da buldular. Şenol hoca yaptığı değişikliklerle risk aldı. Oyunda orta alan ve pas trafiği yerini uzun toplarla süratli geçişlere bıraktı. Rakip ceza alanında durum buldular lakin Banza ve Cham çıkınca bitirici vuruşları yapacak kimse kalmadı. Alınan riskin bedeli ağır oldu. Son dakikada kazanılan penaltı ile Konyaspor kazanarak 3 puanı almayı başardı.
Hakem Ozan Ergün uzunluklu poslu, uygun bir fiziği ve sakin yapısı olan bir hakem. Ligde 15’inci, Trabzonspor’un ise 2. maçına çıktı. Atama trafiğine bakıldığında baht bulduğu, büyük dayanak gördüğü bir gerçek. Vakitle daha yeterli olacaktır. En üst ligde düdük çalan bir hakemsin, lakin futbolun ruhunu teşkil eden faul ve üzücü hareketleri (12. kural), yani futbolu bilmiyorsun. Futbolun tabiatında olan temaslarla faulü ayırt edemiyorsun. Çaldığın 24 faulün yarısı faul değil. Uzatmanın son dakikasında tek kritik durum oldu, o da VAR’dan geldi. Lundstram’ın açık olan sol eline gelen top net penaltı. Ülke hakemliğimizin klasik VAR’a yaslanarak maç yönetme yapısı devam ediyor. Genç hakem kuşağının, yetişme ve hakemlik kültürü maalesef bu doğrultuda süratle devam ediyor. UEFA, VAR’a yaslanan hakem istemezken bizde ise VAR ile var olan hakem kabul görüyor. (Sabah)
Ulaş Özdemir: “Deplasman kabusu”
Trabzonspor’un deplasman ezası devam ediyor. Maçın birinci yarısında iki kadro da denetimli bir oyun tercih etti, bu da temponun hayli düşük kalmasına neden oldu. Konyaspor, savunma güvenliğini ön planda tutarak geride beklemeyi seçti. Trabzonspor ise topa sahip üzere görünse de pas temposu epey düşüktü, bu da âlâ kapanan Konyaspor savunmasını aşmayı zorlaştırdı.
Hücumda hareketlilik eksikti, bilhassa Savic’in ekip arkadaşlarına el-kol hareketleriyle yönlendirme uğraşı bunu gösteriyordu.
Trabzonspor, Visca ve Sikan üzere oyuncularla bloklar ortasında top almayı pek denemedi, bu da konum üretimini kısıtladı. İkinci yarıda Trabzonspor, oyuncu değişiklikleriyle daha hareketli bir oyun sergiledi. Lakin buna karşın, deplasmandaki galibiyet hasreti tekrar son bulmadı.
İç alanda dominant bir oyun sergileyen Trabzonspor’un deplasmanda farklı bir kimliğe bürünmesi, grup ismine büyük sorun.Galibiyetsiz geçen her deplasman maçı, bu özgüven sorununu daha da derinleştiriyor. Bu farkın giderilmesi kural, aksi takdirde Trabzonspor’un istikrar yakalaması sıkıntı görünüyor.
Galibiyetsiz geçilen her deplasman maçı özgüven sorununu daha da derinleştiriyor. Bu türlü giderse istikrar yakalamak sıkıntı olacak. (Takvim)
