Hakemlik ve futbolculuk yıllarından sonra, şimdilerde spor yorumcusu olarak ekranlarda yer alan Erman Toroğlu, kameralar arkasındaki Toroğlu’ndan, futbol mesleğinin birinci yıllarında yaşadığı zorluklara kadar birçok anıyı YouTube’da Bi Başka’ya anlattı. İşte keyifli sohbetten kesitler…
İçinizdeki futbol aşkını ne vakit fark ettiniz?
Çocuktum, Ankara’da büyüdüm. Orada birinci hatırladığım yer Tunalı Hilmi… Tunalı Hilmi’de en az 20 tane top koşturacak yer vardı. Sokağa çıktığım vakit top oynardım, yolda yürürken, nerede sigara paketi varsa, hepsine çakardım, tekme atardım. Babam emekli sandığında memurdu. Natürel para az. Sümerbank’tan bize Beykoz ayakkabıları alırdı. Herkes 6 ay giyerdi, ben 20 gün giyerdim. Zira ön taraf açılırdı… Bir de, 19 Mayıs Stadı’na giderdim, ”O tünelden bir gün çıkar mıyım?” derdim, daima hayalimdi. Sonunda çıktım…
Mesleğiniz boyunca saha içinde yaşadığınız en farklı hadise nedir?
Çok atılırdım. Tahammülüm yoktu haksızlığa. Büyükler bizi, şamar oğlanı üzere kullanırdı. İsyan ederdik, atılırdık oyundan. Çok büyük anılarım oldu, ağladığım oldu, güldüğüm oldu. Hırsımdan toprak alanda, yerden toprak yediğimi bilirim. 16-17 yaşlarındayım. Devamlı tekme atan bir çocuk. Kulüp Lideri müdahale etmiyor. En sonunda yerden toprağı aldım. Sonra duyuyorum ki, kasıtlı bana vurdurtmuş. Zira yeni bir futbolcuyum, Gençlerbirliği Genç Ekibi’nden geldim. Karar verememiş asi olup olmadığıma. Çocuğa devamlı bana tekme attırtmış, sonra söyledi bana: ”Sınıfı geçtin” dedi. Nasıl sınıfı geçmekse…
Sizi meslekte bugüne kadar en üzen şey ne oldu?
76’da Ankaragücü ile küme düştük. O vakit çok üzülmüştüm, o kederden sarılık oldum zati. Kulüpten ayrılmak mecburiyetinde bırakıldım, çok üzüldüm ve sarılık geçirdim, çok haksızlık yapılmıştı. Ancak oradan yollanmam beni buraya getirdi, bir de o var. ‘Dünyanın Sonu’ dediğin gün, hayat seni o denli bir yere götürüyor ki, hiç varsayım edemeyeceğin yerlere sürükleniyorsun. Onun için pes etmemek lazım…
Ligde en beğendiğiniz oyuncular kimler?
Geçmişte beğendiğim Alex, Galatasaray’da kaleci Muslera. Çok örnek beşerler bunlar… Maçını yapan, kimseye saygısızlık yapmayan oyuncular… O tip oyuncuları bir tek ben değil ki, herkes çok seviyor zati.
Bilhassa Fenerbahçe tribünlerinden ağır tenkitler aldığınız vakitler oldu. Nasıl karşıladınız bu durumu?
Her küfür eden, kendine edecektir. Yalnız şunu söyleyeyim. Yöneticiler, daha çok kulüp liderleri, kendilerini eleştirenleri maksat gösteriyorlar. Neden? Zira yaptıkları iş sakat. Yaptıkları işin sakat olduğunu, bu işte biraz deneyimli olduğum için iyi anlatıyorum. Düzgün anlattığım için de, güç durumda kalan bu yöneticiler, beni amaç gösteriyorlar. Bana küfür ettiriyorlar lakin o yöneticiler sonra, papuçları bırakıp kaçıyorlar. 1-2 yıl geçtikten sonra, ”Ya hoca sen haklıymışssın” diyorlar. Ya görüyorum sakatlığını.
Bilen Fenerbahçeli taraftarlar bana kızmazlar. Ali Koç geldi. ‘Onu yapacağım, bunu yapacağım’ dedi. ‘Aferin, inşaallah yapar’ dedik. Maksat göstermeye başladı. Bugün gelinen nokta Fenerbahçe’de…
Ben, gördüğümü yalın anlatıyorum, bu yüzden küfür yiyorum. Ben içinde büyüdüm zira. Benim kadar futbolun içinde büyümüş az adam vardır.
Kimseye bağlı değilim. Çalıştığım yerden paramı kazanıyorum. Öbür yerlerden dayanak almıyorum. Diğer yerlerden dayanak alırsam, oralara konuşamam. Oraları daima yağlarım, cilalarım. O kadar çok var ki basının içinde bunları yapanlar, dışarıdan para alanlar.
Adam federasyondan para alıyor, kulüplerden para alıyor. Sonra ne oluyor? O federasyon değişirse, diğerlerini bulup diğerlerine para vermeye başlıyorlar. Ya da lider değişince, diğerlerine para verip ateş ettiriyorlar toplumsal medyadan falan. Sonra da diyorlar ki, ‘Bu toplumsal medya bize çok ateş ediyor!’ Ne akıllılar değil mi? Motamot Mart kedisi gibiler. Mart kedisini bilirsiniz, daha fazla açarsam Basın Ahlak Maddesi’ne ters olur…
Fenerbahçe’ye karşı tenkitlerinizin sert olduğunu savunan bir kitle var. Siz bu husus hakkında ne düşünüyorsunuz?
O bahiste son derece organize bir iş var. Bıraksınlar o kıssaları. Hiç işim olmaz, ben bildiğimi yaparım. Benim o kadar çok Fenerbahçeli üst seviye arkadaşım var ki… Yaptıklarımın çok hakikat olduğunu söylüyorlar. Benim hiç koşulum olmaz, ne biliyorsam odur.
Toplumsal medya kullanmama sebebiniz nedir?
Çok net. Şu anda Turkuvaz Medya’da çalışıyorum. Ben ne söyleyeceksem, orada söylemeliyim. Ben oradan para kazanıyorum. Benim toplumsal medyam olursa programa çıkmadığım yahut gazetede yazmadığım bir gün, toplumsal medyada yazarsam, toplumsal medyada para kazanılıyor. Ben buraya bağlıysam, bu kümeyle devam etmeliyim. Ne vakit bu kümeden ayrılırım, öbür bir kümeye da geçmedim, o vakit toplumsal medyam olur. Fakat ben şu anda sıkıntımı Fotomaç’ta ve Sabah’ta yazarak, televizyona çıkarak anlatıyorum. İstediğim an yazı yazıyorum, istediğim an ekrana çıkıyorum. O vakit neden toplumsal medya kullanıp çalıştığım firmaya darbe atayım?
Hayattaki en büyük endişeniz nedir?
Dostlarımı kaybetmek… Dostlarımı kaybedince çok üzülüyorum. Onun haricinde bir şeyim yok. Yani ne olur ki? Neden konuşmayayım, ben anlamadım ki? Ben uzatmam, fazla konuştuğumu da sanmıyorum, en son söyleyeceğimi en başta söylüyorum. Televizyonda fazla uzatmanın bir manası yok. Arkadaşlarım konuşuyorlar da konuşuyorlar. Hayır, vur-kaç televizyon! Sistemi budur. Bekle, ben beklemeyi severim…
PROGRAMIN TAMAMINI İZLEMEK İÇİN TIKLAYIN
Aspor
