A Ulusal Ekip Teknik Yöneticisi Şenol Günel, beIN Sports’a çarpıcı açıklamalarda bulundu.
İşte Güneş’in açıklamalarından satır başları:
“Futbol bir oyun lakin hayatımızın merkezinde. Bir iş kolu. Sanayi olması olağan. Olağan olmayan bunu yönetme biçimi. Para büyüdü. Para araçtır, değerli olan pahadır. Bedel bulduğunuz vakit parayı kazanabilirsiniz. Kulüplerimiz borçlu. Çok para girmesi kulüplerin düzelmesine araç olmuyor. İdare stili yanlış. Milletlerarası manada bu sistemden beslenip güç edinenler, artık o gücünü kendi lehlerine kullanmak istiyor. ‘Borcumuz var’ diyorlar. Niçin borç yaptın? Hesap vermek yok. Futbolun sahibi işverenler değil taraftarlardır. Müşteri olan taraftardır. Beni ben yapan taraftardır; kitledir. Bu sistemden beslenenler var. Oyuncular, antrenörler ve çalışanlar ön planda olmalı. Kulüplerin kurumsal olarak elbette sahibi olmalı fakat işveren, yapıyı yönetmeli. Bir şirkette emekçisini sömüren işveren kazanabilir mi? Halbuki birlikte yaşıyoruz.”
“Pandeminin travmaları olacak. Bir jenerasyon gidiyor. Bir yaş kümesi yok. Bırakın sporu okul ve hayat olarak da yok. Bunların yansımaları olacak. Bu çocuklar insan.”
“Ekonomi büyüdü. Anlayış değişti. Beklenti büyüdü. Toplum her şeyi biliyor. Her şey daha fazla. O vakit yeni adımlar atmamız lazım. Bunu kim yapacak; tecrübeli, bilgisi olanlar. Bugün vakit zaman duyuyorum. ‘Fatih Hoca, Mustafa Hoca, Şenol Hoca. Bunlar işte afedersin dinozor, fosil, bir şey yapmazlar’ diye duyuyorum. Ne yapmaz ya. Ben hiçbir eğitim görmeden ne yapabilirim diye düşünüyorum. O heyecanım var. Benim bu heyecanımdan sana bir ziyan gelmez. ‘Bunlar giderse her şey daha iyi olur’ demeyin. Bunlar da olsun, yeniler de olsun”
“Bir maça ‘Ölmeye ölmeye geldik’ ne demektir ya? ‘Vur kır parçala’ ne demektir? Bayana karşı da yapılıyor. ‘Ya benimsin, ya toprağın? diyorlar. Ne demek bu ya? Bu şiddet hisleriyle sağlıklı ortamı nasıl sağlayacağız?”
“Benim vaktimde futbol meslek değildi, oyundu. ‘İşsizlerin, serserilerin oyunu’ diye bakılıyordu. Mahallemde oyuncağım olmadığı için futbola başladım; futbolcu olmak için değil. Limon kabuğuyla oynardık. Futbol, ailesinin durumu iyi olmayan çocukların oyunuydu.”
“Bir oyuncunun bonservisi 200 milyonu buluyorsa, burada bir çarpıklık var. Gelirleriniz arttığında, oyunculara verdiğiniz parayı da artırırsanız, gelirleriniz niyet ne olacak? Az da vermek yanlışsız değil, çok da… Güç odaklı düşünüyoruz. Güçlü, güç zehirlenmesi yaşayarak kararlar alıyor. Bu türlü olmamalı, birlikte yönetmeliyiz. Futbolda parayı çok ön plana çıkardık ve para maksat oldu, araç olarak kalmalıydı. Futbolda taraftarlık devam ediyorsa, hala bir ruhu olduğu içindir.”
Aspor
